Geschiedenis van Argentijnse tango
Argentijnse tango, zo luidt het klassieke verhaal, is de dans die in de tweede helft van de 19de eeuw ontstaan is in de armenwijken van Buenos Aires. Tango ontstond uit een smeltkroes van culturen, uit de heimwee en het verlangen van ontheemden op zoek naar een nieuwe identiteit. Eerst was de tango de dans van de marginalen, nadien die van de nachtclubs in de havenbuurt, maar toen modieus Parijs in de jaren 20 voor de tango viel, ontdekte ook het thuisland zijn eigen product.
Tango werd de inspiratie voor een massa componisten en dansorkesten. Het werd de nationale dans van Argentinië. Tot de tango aan het einde van de jaren 50 uitdoofde – samen met de generatie die hem danste.
Sinds een jaar of twintig kent de tango een tweede jeugd. Die begon langs deze kant van de oceaan. Van hieruit veroverde de tango opnieuw Argentinië, maar ook de rest van de wereld, inclusief Anwerpen.
Passie en erotiek
Dat is het cliché waarmee de tango doorgaans wordt opgezadeld. En toch heeft de tango veeleer andere kenmerken: omarming, verbondenheid, intimiteit. Het is blues, maar tegelijk is er ook het plezier van de dans, het enthousiasme van twee danspartners, de energie en de kick. Tango is gedeelde vreugde. Het is samen zijn, maar ook alleen – want na de dans gaat ieder toch weer zijn eigen weg.
Fijn lichaamswerk
Argentijnse tango is een complexe dans en vraagt tijd en oefening. Het is een logische taal maar geen taal van woorden. Er worden geen afspraken vooraf gemaakt. Elke beweging wordt geleid, elke beweging is in functie van de partner. Het is voelen en gevoeld worden om samen als één te bewegen. Vaak staan de dansers op eigen benen maar soms gebruiken ze elkaar om samen een evenwicht te vinden. De bewegingen zijn duidelijk, maar niet dwingend, zacht, maar niet slap, met overtuiging, maar niet grotesk, en vooral zonder franjes.
Omarming
De tangodansers moeten leren elkaar vast te nemen, aan te raken, te omarmen – er bestaat geen geschikt woord om het uit te drukken. Dat vastnemen is subtiel. De danspartners houden een weinig afstand of net niet, rakend dus, of met elkaar versmolten als één lijf met vier benen.
De muziek
Tangomuziek speelt een cruciale rol. Deze muziek is complex. Ze geeft niet alleen de cadans aan voor de stappen, ze is ook een bron van inspiratie.
De dansers zullen haar interpreteren. Ze zullen versnellen, vertragen, uitdeinen, stoppen en weer doorgaan op haar melodie. De figuren en passen die ze onder de knie hebben, gaan ze verknippen, plakken, aanpassen aan het ritme van de muziek die hen goed in de oren zit. Ze dansen op muziek die ze goed kennen, die hen aanspreekt.
Voor wie ?
Denk jij nu: ik ben geen danser, dit is te moeilijk voor mij? Wellicht vergis je je want als je kan stappen kan je tango leren. Elke beweging, elke houding, elke pas leer je stap voor stap. Ook het leerproces op zich is boeiend, dus er is geen haast bij. Geniet van je eerste en je volgende stappen … tot de Argentijnse tango ook voor jou een passie wordt.
